Dat heette cafee "du Commerce" en lag tussen de viaducten van de A2 naan Maastricht, onder aan de afslag Meerssen Bunde Valkenburg. Er heeft een 10 tal jaren een oude motor op het dak gestaan.
Er was achter het cafee een huiswei met paarden (eigenaar was ook paardenhandelaar). Hadden we een treffen werden de paarden naar een andere wei verplaatst en de keutels opgeruimd en grote tent bestellen en klaar. ER was een toilet (cour) en soms hadden we tot 300 man op een treffen.
In het kleine, zeer oude en ouderwetse cafee stond midden in nog een kachel met pijp voor verwarming. Slechts 5 tafeltjes met 18 stoelen, voetbalspel en een oude tv. Als asbak dienden oude scheepszuigers. Als "Dallas" kwam op tv, (die stond er op een plank), werd er niet getapt of geschonken. Mevrouw keek dan Dallas, had je maar te wachten.
De zonen zijn motorrijders, leden en vrienden van ons.
Een keer mocht de hond niet binnen. Okay. Wat later komt de zoon het cafee in met een pony. In dat kleine cafee!
Wat is dat, ben je nog normaal, zegt de moeder, naar buiten met die pony. Ja maar mam, je hebt toch niks gezegd van een pony, alleen van de hond. Haha.
DE tv was slecht, haperde altijd. Er stond dan ook een dikke stok klaar en als ie haperde kreeg ie een klap, wat soms hielp.
Hielp dat niet, kwam Sjef hem repareren, voor 5 gulden en een paar pilsjes. Maar we hadden er een keer genoeg van. De moeder was weg, wij, incl. de zonen, de tv opengemaakt en alle kabels eruit geknipt. Een vuinszak kabels komen uit zo een (oude) tv.
Sjefke komt weer repareren. Maakt de tv van achter open, kijkt erin, kijkt ons aan en zegt tegen de moeder: ik ben bang dat ik hem niet meer kan maken dit keer, en U een nieuwe moet kopen.Haha. Nou, die was er zo, want .... Dallas kwam iedere week.
Een tijd lang liepen we met pistolen, allen. Met knakkerpistooltjes wel te verstaan. Dis die zilveren karnavalsdingen. Dan werden met 30 man in dat cafeetje hele veldslagen geleverd, wel 60 pistolen werden dan bij een zgn. ruzie (grap) leeggeknald. Dus minstens 400 schoten. Brakend vluchtte je dan naar buiten voor frisse lucht. en de oude moeder maar roepen: jullie zijn niet normaal, doe je dat thuis ook.
Zal er nog een vertellen, echt de allerlaatste, omdat Charles hem ook kent.
Op een gegeven moment (baas boven baas) had die gekke Nikkela (oude grote man met kletskop tussen de 20-ers) een alarm pistool gekocht. Knalde natuurlijk het luidst. Had ie met een ander afgesproken, volgende week, vrijdag clubavond, doen we of we ruzie krijgen en dan "schiet" ik je neer. Okay
De week later .... hee, jij zuipt mijn bier leeg. Ach ouwe zak, je bent zat. Wat, pas op jij. En Nikkela trekt zijn alarmpistool, richt op de man zijn borst en schiet twee maal. De man valt neer en een grote plas bloed kleurt zijn borst rood. Paniek alom. via deuren en ramen springt, rent en vlucht iedereen naar buiten, in 30 seconden zijn ze nog alleen binnen. Nikkela is helemaal verbaasd, is het dan toch een echt pistool? Dan lacht het slachtoffer, hij had zich voor de gelegenheid een zakje bloed bezorgt van het slachthuis en speciaal een wit hemd aangetrokken. Toen hij zich liet vallen had ie dat zakje kapot gedrukt .......
Nu, snel van de gelegenheid gebruik maken: zelf tappen en flink zuipen. Ja, tot de politie en een ambulance arriveren. Meekomen. Grapje, niks grapje. Mee. Niet alleen "schutter" Nikkela, maar het bebloede "slachtoffer" ook, naar het ziekenhuis, voor onderzoek. haha. Nikkela heeft zich een jaar lang op het politieburo moeten melden iedere dag. Dus geen motorvakantie!!
Allez, Nikkela, ziekenhuis. De laatste, de rest is voor de reunie. Die mag dan wel een week gaan duren!!
Halverwege Rothem en Maastricht aan de Meerssenerweg ligt een cafeetje. Nikkela zit aan de bar. Beetje veel op. Buiten staat zijn R 69S (oude BMW). Hij zit druk ye praten en te lachen. Het is laat in de avond. Er is een biljartconcours en regelmatig roepen de biljarters: stil man, we kunnen ons niet concentreren. Hij lacht ze uit. herhaaldelijk manen ze hem wat stiller te zijn. Dan staat Nikkela op, pakt een biljartbal van het biljart, en stopt hem in zijn mond. lachen. haha. Okay nikkela, het is gioed geweest, nou geef die bal terug. Maar Nikkela krijgt die bal niet uit zijn mond. De anderen denken dat ie een grapje maakt. Wawawa. Kom, geef die bal nou. WAWAWA. Allez, ouw hoer, geef die bal. Maar hij kon het echt niet, gaat naar buiten, op de motor en naar het ziekenhuis in Maastricht, naar de EHBO. Wawawa. Ah, denken de broeders, die is bezopen. Jaja, kom morgen maar weer terug, morgenvroeg ben je de eerste. WAWAWA. Ja, de groeten. dan wordt er uiteindelijk een arts bijgehaald en met een soort krik worden de kaken geforceed totdat de bal er uit rolt. Haha. Mensen dit is bijna 40 jaar geleden, maar dit soort dingen zal ik nooit vergeten.
Kan nog gezellig worden op de reunie ......
Inloggen
V&A
Zoek
!
, gesproken die jastuls sporty nu heeft.